Η μελέτη της εργασίας στις Πολιτιστικές και Δημιουργικές Βιομηχανίες είναι κρίσιμη όχι μόνο για την κατανόηση των αλλαγών που συντελούνται στους σχετικούς τομείς, αλλά και για να προβληματιστούμε σχετικά με τους ευρύτερους μετασχηματισμούς της εργασίας και της απασχόλησης στις σύγχρονες αγορές εργασίας δεδομένου ότι οι καλλιτέχνες και οι εργαζόμενοι/ες στις ΠΔΒ θεωρούνται συχνά αρχέτυπο του ευέλικτα εργαζόμενου στον σύγχρονο καπιταλισμό.

Το ερευνητικό έργο, αν και περιορίζεται στην εξέταση της εργασίας εντός των ΠΔΒ, αναδεικνύει ζητήματα που αφορούν ένα μεγάλο φάσμα επαγγελμάτων και κλάδων που χαρακτηρίζονται όλο και περισσότερο από την εργασιακή επισφάλεια και την κοινωνικοοικονομική ευπάθεια. Σημαντικό πλεονέκτημα του ερευνητικού έργου είναι η δυνατότητα σύνδεσης και αξιοποίησης των ευρημάτων του στο ευρύτερο πολιτικό, θεσμικό/εργασιακό, κοινωνικό και ακαδημαϊκό πλαίσιο.

Η συμβολή της έρευνας και,  προπάντων, η αναγκαιότητα διεξαγωγής της συνίσταται στα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της εργασίας στις ΠΔΒ, στην επισφάλεια που διέπει τους όρους εργασίας, στην ελλιπή ρύθμιση του εργασιακού πλαισίου, στις σοβαρές επιπτώσεις των αλλεπάλληλων κρίσεων στον τομέα τον εργασιακών σχέσεων, και τέλος στην αδυναμία προσέγγισης του μεγέθους του φαινομένου λόγω της μη καταγραφής των εργαζόμενων στις ΠΔΒ. Αυτή η ασάφεια που διακρίνει την εργασία στις ΠΔΒ καθιστά το πεδίο ιδιαίτερα ευάλωτο, εντός του οποίου οι εργαζόμενοι φαίνεται να μην καταφέρνουν να διεκδικήσουν την προστασία τους.

Τέλος, στην Ελλάδα, η ακαδημαϊκή έρευνα για τις ΠΔΜ είναι ακόμη περιορισμένη σε σύγκριση με άλλα εθνικά πλαίσια, παρά την προτεραιότητα που θέτει η στρατηγική “Ευρώπη 2020” για την αύξηση της συμβολής των ΠΔΒ στη βιώσιμη απασχόληση και ανάπτυξη. Ταυτόχρονα, οι δεσμοί και οι συνέργειες μεταξύ της ακαδημαϊκής έρευνας και των «κόσμων» της καλλιτεχνικής/δημιουργικής εργασίας γενικότερα απουσιάζουν.